„Mowa nienawiści” jako narzędzie określenia i formowania rzeczywistości

Korzeni określenia „mowa nienawiści” możemy szukać w wydarzeniach zbrodni masowych, mających miejsce podczas dwóch totalitaryzmów XX wieku. Ich przywódcy, manipulując strachem, stworzyli i wykorzystali odpowiedni język do swoich ideowo-propagandowych celów. Następnie, jako punkt odniesienia, zostały przedstawione dwie wizje, z których jedna zakłada, że rzeczywistość jest wadliwa i niezmienna, z kolei druga utrzymuje, że rzeczywistość jest tajemnicza, ale ostatecznie nie jest zagrożeniem dla człowieka. Łącząc tak przedstawioną rzeczywistość z odpowiednim językiem, jako pewnym zwieńczeniem, a nawet warunkiem myślenia oraz sposobem odzwierciedlenia i formowania rzeczywistości można zobaczyć, że w zależności od nastawienia do tej rzeczywistości, „mowę nienawiści” można wykorzystywać dla jej porządkowania lub destrukcji.